تعیین شاخصهای بیوشیمیایی پیشگویی کننده کبد چرب در گاوهای شیری

هدف از انجام این مطالعه بررسی ارتباط بین تعدادی از پارامترهای بیوشیمیایی سرم با وقوع کبد چرب و تعیین بهترین شاخصهای بیوشیمیایی پیشگویی کننده کبد چرب بود. همچنین در مورد شاخصهای بیوشیمیایی که بیشترین ارتباط را با کبد چرب داشتند بهترین نقاط برش تعیین گردید. در این مطالعه نمونه های خون و کبد از 506 رأس گاو ماده نژاد هولشتاین در کشتارگاه صنعتی مشهد اخذ شد. در مورد هر گاو وضعیت بدنی ، وضعیت آبستنی ، تعداد زایش ، سن ، رکورد تولید شیر وعلت کشتار ثبت گردید. در خون میزان فعالیت آنزیمهای آسپارتات آمینوترانسفراز ، آلانین آمینوترانسفراز ، گاماگلوتامیل ترانسفراز ، لاکتات دهیدروژناز و مقادیر کلسترول ، تری گلیسیرید ، بتاهیدروکسی بوتیرات ، اسیدهای چرب غیراستریفیه ، اوره ، آلبومین ، بیلی روبین تام ، اسیدهای صفراوی ، فروکتوز آمین و مالوندیئالدهید تعیین گردید. میزان چربی تام در نمونه های کبد نیز به روش بیوشیمیایی تعیین شد. ارتباط بین شاخصهای بیوشیمیایی و وقوع کبد چرب بوسیله مدل آماری logistic regression مشخص شد. منحنی های roc برای تعیین بهترین نقاط برش رسم گردید. در این مطالعه 54 رأس گاو کبد چرب داشتند بطوریکه میزان چربی تام در نمونه های کبد آنها بیشتر یا مساوی 10% بود. در این تحقیق ارتباط معنی داری بین وقوع کبد چرب و وضعیت شیرواری وجود داشت. بیشترین وقوع کبد چرب در گاوهای تازه زا و سپس درگاوهای خشک بود. ارتباط معنی داری بین وقوع کبد چرب و علت کشتار گاوها دیده نشد. همچنین وقوع کبد چرب با وضعیت بدنی گاوها ارتباط معنی دار نداشت. اما بررسی آماری نشان داد که بین وقوع کبد چرب و تعداد زایش اختلاف معنی دار وجود دارد. وقوع کبد چرب در گاوهای زایش اول بیشتر بود. در این مطالعه میزان بتاهیدروکسی بوتیرات ، اسیدهای چرب غیر استریفیه، نسبت اسیدهای چرب غیر استریفیه به کلسترول، بیلی روبین تام، آنزیم آسپارتات آمینوترانسفراز، آنزیم لاکتات دهیدروژناز و اسیدهای صفراوی در گاوهای واجد کبد چرب به طور معنی داری بیشتر از گاوهای سالم بود در حالیکه مقادیر کلسترول، آلبومین ،آنزیم آلانین آمینوترانسفراز و فروکتوز آمین در گاوهای سالم بیشتر از گروه گاوهای دارای کبد چرب بود. از میان متابولیتهای اندازه گیری شده اختلاف معنی داری در مقادیر اوره، تری گلیسیرید، آنزیم گاماگلوتامیل ترانسفراز و مالوندیئالدهید بین گروه گاوهای سالم و گاوهای دارای کبد چرب دیده نشد. از میان متابولیت های مورد آزمایش مقادیر بتاهیدروکسی بوتیرات ، اسیدهای چرب غیر استریفیه ، نسبت اسیدهای چرب غیر استریفیه به کلسترول و آنزیم آسپارتات آمینوترانسفراز بیشترین ارتباط را با وقوع کبد چرب داشتند. بهترین نقطه برش برای بتاهیدروکسی بوتیرات ، اسیدهای چرب غیر استریفیه ، نسبت اسیدهای چرب غیر استریفیه به کلسترول و آنزیم آسپارتات آمینوترانسفراز به ترتیب 780 میکرو مول در لیتر ، 566/0 میلی مول در لیتر ، 2/0 و 120 واحد در لیتر تعیین گردید. نسبتهای احتمال مثبت برای بتاهیدروکسی بوتیرات، اسیدهای چرب غیراستریفیه، نسبت اسیدهای چرب غیراستریفیه به کلسترول و آنزیم آسپارتات آمینو ترانسفراز به ترتیب 4/9 ، 5/3 ، 3/4 و 2/2 تعیین شد. در این تحقیق بیشترین سطح زیر منحنی از آن نسبت اسیدهای چرب غیراستریفیه به کلسترول بود (77/0) درحالیکه این میزان برای بتاهیدروکسی بوتیرات 70/0 ، برای اسیدهای چرب غیراستریفیه 74/0 و برای آنزیم آسپارتات آمینو ترانسفراز 61/0 بود. به نظر می رسد از میان متابولیتهای بیوشیمیایی اندازه گیری شده بتاهیدروکسی بوتیرات و نسبت اسیدهای چرب غیراستریفیه به کلسترول شاخصهای با ارزشی جهت تشخیص و پیشگویی کبد چرب می باشند.